Bordeaux

De 60 benamingen van Bordeaux kunnen in het algemeen worden onderverdeeld in zes hoofdfamilies, waarvan er vier betrekking hebben op rode wijnen: de wijnen van de linkeroever van de Gironde, die van de rechteroever van de Dordogne, de Côtes de Bordeaux en de wijnen van de Bordeaux AOC-benaming .

Op de linkeroever vinden we de Médoc , die de meest bekende en zeer geschikte deelgebieden omvat van Pauillac, Margaux, Saint-Estèphe, Saint-Julien en de minder bekende Moulis en Listrac; en de Graves , die het deelgebied Pessac-Léognan omvat. In dit gebied worden wijnen geproduceerd op basis van Cabernet Sauvignon , vaak in een blend met Merlot . Dit zijn geconcentreerde wijnen , looistof en geschikt voor lange rijping . Hier worden de Grand Cru Classé van de classificatie van 1855 en die van Graves gevonden.

Aan de andere kant, rond de stad Libourne, zijn er nog tien andere denominaties, waarvan Saint-Émilion en Pomerol de belangrijkste zijn, waar zeer geconcentreerde wijnen met fluweelzachte tannines worden gemaakt, gebaseerd op Merlot . Saint-Émilion heeft zijn eigen aparte classificatie.

In de appellatie Bordeaux AOC , die het hele wijnbouwgebied omvat, stromen fruitige en goed drinkende wijnen , meer geschikt voor dagelijkse consumptie dan voor lange rijping, terwijl Bordeaux Supérieur in hetzelfde gebied wordt geproduceerd, maar met strengere eisen , waaronder met een minimale rijping van 12 maanden zijn het rijkere en complexere wijnen dan de basis Bordeaux.

De benaming Côtes de Bordeaux is anders en is in 2009 ontstaan door de fusie van vier deelgebieden die voorheen bekend stonden als Premières Côtes de Blaye, Côtes de Castillon, Côtes de Francs en Premières Côtes de Bordeaux. Hier worden voornamelijk op Merlot gebaseerde wijnen geproduceerd, die qua kwaliteit en stijl een middenweg vormen tussen de wijnen van de linkeroever en die van de rechteroever.

De classificatie van 1855

De Bordeaux-wijnclassificatie van 1855 is de meest bekende en invloedrijke ranglijst in de wijnwereld . Dit systeem was door keizer Napoleon III gewenst ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling van Parijs, om de beste Bordeaux-wijnen ook buiten de grenzen van Frankrijk herkenbaarder te maken. De belangrijkste wijnhandelaren in Bordeaux werden uitgenodigd om een lijst op te stellen van de beste landgoederen in de regio, gegroepeerd in vijf niveaus volgens de marktprijs van de wijnen: de lijst in kwestie omvatte 58 eigendommen, geleid door Chateau Lafite, de duurste wijn van de tijdperk. Alle rode wijnen op de lijst kwamen uit de Médoc-regio, met uitzondering van Graves 'Château Haut-Brion. Deze lijst is nagenoeg ongewijzigd gebleven, met één grote uitzondering: in 1973 behaalde het Château Mouton Rothschild in feite de overgang van de tweede naar de eerste cru.

De vier originele Premier Cru waren daarom: Château Lafite, Château Haut-Brion, Château Margaux en Château Latour .