Kaart van Italiaanse wijn

Italiaanse wijnen zijn, net als de Franse, een referentiepunt voor de internationale oenologie vanwege hun eeuwenoude traditie. Er wordt bevestigd dat de productie van wijn in Italië begon in het Etruskische tijdperk, rond de achtste eeuw voor Christus. Het ging door bij de Grieken, maar het was bij de Romeinen dat het echte keerpunt bekend was, omdat hun toewijding sterk was in het verspreiden van wijnbereidingstechnieken en in de marketing van wijnen in heel Europa. Na de val van het Romeinse rijk was er een arrestatie voor de hele sector, totdat belangrijke handelaren uit die tijd, waaronder de oude adellijke families Antinori en Frescobaldi, een bloeiende handel begonnen, vooral met de landen buiten de Alpen, in het bijzonder met Bordeaux. Piemonte en Toscane waren de regio's waar, mede dankzij de toepassing van de Franse kennis, een sterke productie-impuls ontstond: in deze periode werden de eerste Barolo, Brunello en Chianti geboren. Maar met de komst van phylloxera en de komst van de twee wereldoorlogen, kreeg de Italiaanse wijnbouw een nieuwe rem. Na de oorlog was er een definitief herstel, ook al verschoof de aandacht van de wijnmakers naar de adoptie van inheemse en internationale druivensoorten die het leven schonken aan grote Toscaanse wijnen.

Vandaag heeft Italië belangrijke niveaus bereikt en is het een reus geworden in de productie van wijn op mondiaal niveau, zowel in termen van kwantiteit als van hoge kwaliteit. Het regelgevingssysteem voor de bescherming van kwaliteit classificeert Italiaanse wijnen als tafelwijnen die buiten de regelgeving zijn geproduceerd. Hoger qua kwaliteit vinden we wijnen met Typische Geografische Aanduiding (IGT), waarvan minstens 85% afkomstig is uit het geografische gebied dat ze vertegenwoordigen met hun eigen naam. Aan de andere kant is de kwaliteitswijn geproduceerd in een bepaalde regio (VQPRD) die wordt verwerkt in bijzonder geschikte wijnbouwgebieden een stap hoger. Onder hen is het mogelijk onderscheid te maken tussen wijnen met een gecontroleerde oorsprongsappellatie (DOC), waarbij de gehele productie onderworpen is aan kwaliteits- en nalevingscontroles, en wijnen met een gecontroleerde en gegarandeerde oorsprongsappellatie, waarbij de wijnen de meest rigide volgen. Binnen elke appellatie voorziet de wetgeving ook in subzones, dat wil zeggen bepaalde gebieden die beperkt zijn tot een gemeente, een boerderij of een wijngaard die onderworpen zijn aan nog strengere regels en daarom wijnen van superieure kwaliteit vertegenwoordigen. Voor wijnen die zijn geproduceerd in de historische gebieden van elke denominatie, de vermelding "Classico", "Superiore" voor wijnen met een alcoholgehalte van 1% hoger dan het minimum dat is vastgesteld in het productdossier, en "Riserva" voor wijnen die een rijpingsperiode ondergaan zijn voorzien, veel langer dan het minimum vereist door de specificatie.

Italië wordt gekenmerkt door een zeer belangrijk erfgoed van inheemse druivensoorten die in sommige regio's beter geschikt zijn dan in andere, en uitstekende en unieke resultaten bieden. In Noord-Italië erkennen we de hoge kwaliteit die wordt bereikt door Piemontese rode wijnen, geproduceerd met inheemse variëteiten zoals Nebbiolo, Barbera, Dolcetto. Valle d'Aosta, Friuli Venezia Giulia met zijn Gewürztraminer- en Ribolla Gialla- wijnen, en Zuid-Tirol, hebben het primaat van Italiaanse witte wijnen, die vanwege de klimatologische omstandigheden elders onnavolgbare kenmerken hebben. In Veneto wordt een van de bekendste mousserende wijnen ter wereld geproduceerd, die afkomstig is van pure Glera- druiven, namelijk Prosecco. Uitzonderlijke gevallen, in Lombardije, zijn Franciacorta en de mousserende wijnen van Trento DOC, waarin de internationale chardonnay- en pinot noir-druivensoorten bijzonder succesvol zijn geweest, waardoor uitzonderlijke mousserende wijnen uit de klassieke methode tot leven zijn gekomen. Als u door Italië reist, vindt u de verse Ligurische witte wijnen gemaakt van Vermentino-druiven, de Lambrusco Emilia en vervolgens de grote Toscaanse rode wijnen die zijn geboren uit de belangrijkste Sangiovese- druif. Heel bijzonder en heel interessant zijn de Verdicchio Marche, de Sagrantino van Umbrië, maar ook de wijnen van Trebbiano en Montepulciano d'Abruzzo. Campanië heeft zichzelf bekend gemaakt voor witte wijnen gemaakt van Falanghina, Greco Bianco di Tufo en Fiano- druiven, terwijl Basilicata het onbetwiste koninkrijk Aglianico is, dat zijn hoogste uitdrukking vindt in de appellatie Aglianico del Vulture. In Puglia vinden we bijzondere rode wijnen op basis van Negroamaro maar vooral de Primitivo di Manduria verkregen uit de gelijknamige druiven. En weer herinneren we ons de grote Siciliaanse wijnen: de grote rode wijnen gemaakt van Nero d'Avola druiven of de blanken geproduceerd met Grillo en Catarratto druiven. Tot slot, maar niet het minst, met de Cannonau van Sardinië en de rode wijnen gemaakt van Carignano- druiven.

De inspiratie van de Italiaanse Super Tuscans was fundamenteel, wat op een sterke en beslissende manier de wens opriep om te experimenteren met de grote internationale op Italiaanse druivensoorten. Het resultaat zijn legendarische wijnen zoals Sassicaia, Masseto, Ornellaia, Tignanello. Verder mogen we niet vergeten dat er in Italië belangrijke likeurwijnen zijn zoals de Siciliaanse Marsala, gearomatiseerde wijnen van groot prestige zoals Vermouth en een distillaat dat alleen wordt geproduceerd uit Italiaans afvallen en daarom is het mogelijk om het alleen in de Bel Paese te produceren, namelijk Grappa.